Շոշափման ընկալումը փոքրիկի ֆիզիկական և զգայական զարգացման կարևորոգույն
գործոն է: Մերսումը, որի ժամանակ դուք շոյում, փայփայում եք ձեր փոքրիկին,
նրա հետ մտերմանալու հարազատանալու լավագույն միջոցներից է: Հնդկաստանում և
Աֆրիկայում հարյուրավոր տարիներ երեխաներին մերսում են ոչ միայն մոր ու
երեխայի միջև մտերմություն հաստատելու, այլև խիթերից ազատելու,
մարսողությունը կանոնավորելու և մկանները ուժեղացնելու համար: Թեթևակի
թփթփոցները թուլացնում են որովայնի պատը, ինչն իր հերթին հեշտացնում է
գազերի դուրս գալը, վերացնում խիթերից առաջացնող ցավը: Մերսումը ամրացնում
է նաև երեխայի թաթիկներն ու տոտիկները:
Կան մերսման շատ ձևեր, որոնք, ցանկության դեպքում, կարող եք
ուսումնասիրել, բայց առաջին ամիսներին փոքրիկի համար բավական է նույնիսկ
ձեր նուրբ հպումները: Ամենահարմարը մերսումն է կերակրելու միջև ընկած
ժամանակահատվածում:
Մինչև երեխային մերկացնելը, ստուգեք, որ սենյակում տաք լինի, միջանցիկ
քամիներ չլինեն: Դա շատ կարևոր է, որովհետև
երեխաները մոտավորապես 10 անգամ ավելի արագ են կորցնում ջերմությունը, քան
մեծերը: Մի մոռացեք, որ չի կարելի նորածինների թաթիկներն ու տոտիկները
եռանդագին մերսել:
Մերսումից առաջ հանեք ձեր մատանիները ու ապարանջանները, կարճ կտրեք ու
լավ մշակեք եղունգները, որ անհարթություններ չլինեն: Ներքև կախելով և թափ
տալով, թուլացրեք ձեր ձեռքերը և ապա ափերը իրար շփելով` տաքացրեք: Մի քիչ
մանակական յուղ քսեք և մատների ծայրերով զգուշությամբ, թեթև ու համաչափ
շարժումներով սկսեք մերսել փոքրիկին: Մերսումը սկսեք գլխի շրջանից, հետո
աստիճանաբար անցեք տոտիկներին:
Մերսման ընթացքում մատների հպումները պետք է լինեն շատ նուրբ ու փետուրի
պես թեթև, հատկապես գլխի շրջանը և դեռ ամբողջովին չսպիացած պորտիկի շուրջը
թփթփացնելիս: Նորածինները ձգտում են այնպիսի դիրք ընդունել, ինչպիսին
նրանք ունեին մոր արգանդում: Դա բնական է: Խորհուրդ չի տրվում շատ փոքր
հասակում ուղղել փոքրիկի վերջույթները:
Երբ փոքրիկը մի քիչ մեծանա, հպումները ավելի վստահ կարող եք կատարել, և
արդեն հնարավոր կլինի մերսել ոչ թե մատների ծայրերով, այլ ափով:
Վերջացնելով մերսումը` հագցրեք երեխային, իսկ եթե նա քնել է ուզում, քնեցրեք: |